به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سیروز به آسیب غیرقابل برگشت کبدی اشاره دارد که در آن بافت سالم با بافت اسکار جایگزین می‌شود و در نتیجه عملکرد کبد مختل می‌شود. برای این بیماری هیچ درمانی وجود ندارد و درمان‌های فعلی فقط از آسیب بیشتر کبد جلوگیری می‌کند. رویکرد جدیدی نشان داد که تشکیل کروی‌های سه بعدی خودآرایی شده با سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs) و سلول‌های کبدی موش (AML12) الیاف کلاژن را بازسازی می‌کند. برای آزمایش قابلیت بازسازی کروی‌های سه بعدی ADSC/هپاتوسیتی مبتنی بر فیبر کلاژن، یک مدل موش سیروز کبدی ناشی از تیواستامید (TAA) مورد استفاده قرار گرفت. پیوند اسفروئیدهای سه بعدی ADSC/هپاتوسیتی مبتنی بر فیبر کلاژن، بهبود عملکرد کبد را نشان می‌دهد و سیروز کبدی پاتولوژیک را در موش‌های تحت درمان با TAA بهبود می‌بخشد. به طور خلاصه، داده‌ها نشان می‌دهند که کروی‌های سه‌بعدی ADSC/هپاتوسیتی مبتنی بر فیبر کلاژن دارای ظرفیت بازسازی عالی در پاسخ به آسیب کبدی ناشی از TAA هستند که نویدبخش یک استراتژی درمانی جایگزین برای سیروز کبدی است.
هدف مهندسی بافت کبد، تولید یک اندام عملکردی برای درمان اختلالات حاد و مزمن کبدی است. محققان تلاش کرده‌اند پیوند کبد را با ساختارهای بافت کبدی که در شرایط آزمایشگاهی توسعه یافته اند جایگزین کنند. مطالعه حاضر نشان داد که رویکرد مبتنی بر فیبر/بیوراکتور کلاژن تولید اسفروئیدهای سلولی را آسان کرده و مزایای قابل توجهی در تشکیل ساختار و ترشح فاکتور پاراکرین ارائه می‌دهد. همچنین در این مطالعه مشخص گردید که کروی‌های ADSC/هپاتوسیت هیبریدی که توسط فیبرهای کلاژن ساخته شده‌اند، به طور مداوم اثر مفیدی در بهبود عملکرد فیبروتیک و بالقوه حفظ عملکرد کبد در مدل‌های موش صحرایی سیروز کبدی ناشی از TAA نشان می‌دهند. بر اساس یافته‌های حاضر، تزریق دوم ADSCs هیبریدی/کره‌های کبدی ممکن است برای ماندگاری اثر درمانی بیش از 6 هفته مورد نیاز باشد. به طور کلی، مطالعه حاضر نشان می‌دهد که کروی‌های سه بعدی ADSC/هپاتوسیتی مبتنی بر فیبر کلاژن دارای ظرفیت بازسازی عالی در پاسخ به آسیب کبدی ناشی از TAA هستند و به طور بالقوه می‌توانند یک استراتژی درمانی جایگزین برای سیروز کبدی باشند.
پایان مطلب/
منبع: https://doi.org/10.1038/s41598-022-05174-2